به گزارش جویباران، طبق سنت نامطلوب همه ادوار گذشته انتخابات چه مجلس و ریاست جمهوری و چه شورای شهر و خبرگان، در یک سال و نیم آخر هر دوره افرادی که سودای نمایندگی در این نهادهای تاثیرگذار در جامعه را دارند به فکر نمایش‌های متعدد در حوزه‌های انتخابیه و کشور می‌افتند،نمایش‌هایی که گاهی نتایج مثبت برای آن منطقه در پی دارد و گاهی موجب ضرر و زیان‌های بسیاری برای شهر و روستا و یا کشور میشود.
اما آنچه که در این مجال اهمیت دارد عملکرد کسانی‌ست که سودای کرسی مجلس را دارند،مجلسی که به فرموده امام راحل‌مان “در راس همه امور است” اما آیا در راس همه امور بودن دلیل میشود که هر فردی با هر رزومه‌ای برای نمایندگی‌مان در محلس را برگزینیم و او را بدون در نظر گرفتن سوابقش و اندیشه‌هایش روانه مجلسی کنیم که در راس همه امور است؟

اگر یادتان باشد ادوار گذشته و تا حدودی همین دوره مجلس، افراد بسیار زیادی، مردم مجوز حضور در مجلس را برایشان صادر کردند که در واقع هیچ اطلاعاتی از امور قانون گذاری،اصلاح قوانین ناکارآمد،نظارت و سایر وظایفی که برعهده مجلس شورای اسلامی‌ست نداشتند و ندارند و حتی هیچگونه فعالیت سیاسی یا حتی صحبت‌های سیاسی از آنها موجود نبود یا اسم و آوازه‌ای نداشتند که بدانیم چند مرده حلاج در امور قوه مقننه خواهند بود.
رویه‌ی غلطی که در این سالها ما به کرّات و مرّات شاهد آن بودیم و کشور بارها و بارها با وجود این افراد ضرر و زیان بسیار دیده است. همانطور که گفتم این افراد سودای مسند نشینی مجلس را در سر می‌پرورانند،حال فرقی هم ندارد روحانی باشد یا غیر روحانی،حوزه درس خوانده باشد یا دانشگاه،داخل درس خوانده باشد یا خارج،مدیر بوده یا نبوده،کارآمدی داشته یا خیر اصلا هیچ یک از اینها تفاوتی ندارد،همین که شما سودای مجلس را در سر دارید و برای آن از هرگونه ابزاری بهره میبرید کفایت میکند.
اصلا بگذارید صریح‌تر بگویم، افرادی در کشور در امور اجرایی و غیر اجرایی نقش دارند که وقتی میخواهیم به سوابقشان نگاهی کنیم که آیا کارآمدی دارند یا خیر باید تمام دنیا را زیر و زبر کنیم تا شاید اطلاعاتی از آنها به دستمان بیاید،گاهی ممکن است آنها را در کسوت شهردار شهر،فرماندار شهر،شورای شهر،دادستان شهر،فرمانده سپ.اه شهر،امام جمعه شهر و یا حتی بخشدار یک بخش و سایر مسئولیت‌هایی که به ذهنتان می‌آید ببینیم،اما برعهده داشتن این مسئولیت‌ها قطعا کفایت نمیکند چرا که آنچه مهم است عملکرد آن شخص در آن سمت و مسئولیت است که ممکن است عملکردی بی نظیر داشته باشد و مورد اطمینان مردم قرار بگیرد و گاهی ممکن است عملکردی نامطلوب در امور مدیریتی داشته باشد و اعتراضات مردمی را در پی داشته باشد،پس در واقع آنچه که اهمیت دارد عملکرد هر فرد در پست مدیریتی وی در آن سازمان یا نهاد است نه صرفا برعهده گرفتن مسئولیت‌ها و عدم ارائه عملکرد مناسب و مطلوب.
بعنوان نمونه میگویم در دوره گذشته مجلس شورای اسلامی در یکی از شهرهای مازندران(هرچند در همه شهرها دیده میشد) یکی از نمایندگان در زمان انتخابات با اعلام اینکه اصولگراست و قاضی فلان واحد دادگستری کل مازندران است در حوزه‌های انتخابیه رای اول مردم را به خود اختصاص داده بود در حالیکه تفکر او و عملکرد او بارها مورد انتقاد قرار گرفته بود و حتی در همان روزهایی که بعنوان نماینده مردم وارد صحن علنی مجلس شده بود ما شاهد عدم کارآمدی او بودیم و حتی شاهد اخبار زد و بندهای مالی وی نیز بودیم اما با این حال وی که به زعم خود عملکردی مناسب را از خود به جای گذاشته بود در انتخابات اخیر مجلس حضور پیدا کرد و انتظار جلب اعتماد مجدد مردم به خود را داشت در حالیکه این بار مردم از انتخاب سابق خود عبرت گرفته بودند و او را همانند رنگ ستاد انتخاباتی خود، زنگ خطری برای این نظام تلقی و اعتماد خود را نسبت به وی سلب کردند.

اما اکنون که قریب( و شاید بیش از) یک سال و نیم به انتخابات مجلس شورای اسلامی باقیمانده است ما شاهد فعالیت‌های قهرمان پرورانه برخی افراد برای برخی مسئولین هستیم که سودای مجلس نشینی را در سر دارند درحالیکه هیچگونه کارآمدی از خود در این سال‌ها به نمایش نگذاشتند تا اعتماد مردم را نسبت به خود جلب کنند و حتی افرادی را که بعنوان همراهان خود برمیگزینند نیز در اذهان عمومی جامعه دارای وجه مطلوب نیستند تا حداقل به واسطه حضور این افراد بتوان به آنها اعتماد کرد.

در انتها بهتر است اینگونه بگوییم که بهترین کار نسبت به این افراد حذف تدریجی این افراد از صحنه سیاسی و تاثیرگذار جامعه است که قطعا در این مجال از بیان شیوه حذف تدریجی این افراد معذور هستم ولی قطعا همه میدانیم که یکی از ابزار مورد استفاده در این شیوه، زیر ذره‌بین قرار دادن فرد است.
امیدوارم حداقل این بار مردم فریب بازی بازیگران سیاسی را نخورند.