به گزارش خبرنگار گروه ورزشی پایگاه خبری تحلیلی جویباران ،در گوشهای از شمال ایران، شهرستانی کوچک اما با دستاوردهایی بزرگ در عرصه ورزش جهانی میدرخشد. جویبار، نامی که با کشتی و قهرمانان افسانهای آن گره خورده، اما امروز گواه موفقیتهایی فراتر از یک رشته واحد است.
کسب ۵ مدال المپیک توسط فرزندان این خطه، تنها بخشی از داستان شکوه ورزشی این دیار است. در گفتگوی خبرنگار ورزشی پایگاه خبریتحلیلی بلاغ با مدیر اداره ورزش و جوانان شهرستان جویبار، به رازهای ماندگاری این موفقیتها، چالشهای پیش رو و نقش بیبدیل مردم و مسئولان در خلق این حماسه میپردازیم.
گفتگویی که تنها مرور گذشته نیست، بلکه ترسیم افقهای آیندهای درخشانتر برای ورزش ایران زمین است.
بلاغ: شهرستان شما ۵ مدال المپیک را در کارنامه دارد. راز این موفقیت چشمگیر در یک شهرستان نسبتاً کوچک چیست؟
خلیلی: این دستاوردها تصادفی نیست. اولاً، یک پشتوانه تاریخی و فرهنگی قوی در ورزش، بهویژه کشتی، داریم که بخشی از هویت ماست. ثانیاً، استعدادهای خام و ذخیرههای ارزشمندی در خانوادههای این خطه وجود دارد که اگر شناسایی و هدایت شوند، حتماً میدرخشند. اما مهمتر از آن، نقش مربیان دلسوز و بااخلاصی است که گاه بیمنت و در سختترین شرایط، این الماسهای خام را تراش میدهند. ما تنها در بخش مربیان و داوران، بالغ بر ۳۰۰ نیروی متخصص در سطح ملی و بینالمللی داریم که قلب تپنده ورزش ما هستند.
بلاغ: این آمار قابل توجهی است. علاوه بر مربیان، حمایت نهادها و مسئولین چقدر مؤثر بوده است؟
خلیلی: بدون حمایت، استعداد تنها کافی نیست. خوشبختانه در دوره اخیر شاهد همراهی بیسابقهای از سوی مسئولان ارشد استان و شهرستان بودهایم. پیگیری شخص استاندار محترم و فرماندار پرانگیزهمان، دکتر مدارلو، که گاهی روزی چندبار پیگیر پروژههای ورزشی میشوند، به پروژههای راکد، جان دوباره بخشیده. نمونه عینی آن، سالن ۵۰۰۰ نفره شهداست که پس از ۱۵ سال رکود، امروز با سرعت در حال اتمام است. این حمایتها به ورزشکاران و خانوادههایشان امید و انگیزه مضاعف میدهد.
بلاغ: صحبت از امید و انگیزه کردید. به نظر میرسد حمایت مردمی نیز در جویبار مثالزدنی است.
خلیلی: قطعاً! این بزرگترین سرمایه ماست. شما مسابقات کشتی لیگ برتر را در سالن هفتم تیر به خاطر دارید؟ در آن سرمای سخت و بارش برف، سالن مملو از جمعیت بود و حداقل ۲۰۰۰ نفر بیرون در انتظار بودند تا فقط بتوانند ساعتی را برای تشویق فرزندانشان بیایند. این عشق و علاقه، همان نیروی محرکهای است که ورزشکار ما را روی تشک یا زمین مسابقه به جان میاندازد تا برای عزت شهر و کشورش بجنگد. ورزش در اینجا تنها یک فعالیت نیست، یک عشق عامه است.
بلاغ: این صحبتها بسیار الهامبخش بود. با این همه افتخار، آیا نقطه ضعف یا دغدغه خاصی هم وجود دارد که ممکن است ادامه این مسیر را با چالش مواجه کند؟
خلیلی: بله، طبیعتاً چالشهایی داریم. مهمترین آن، ناهماهنگی بین استعدادهای موجود و زیرساختهاست. ما در برخی رشتههای مادر مثل شنا، حتی یک استخر استاندارد نداریم و بانوان قهرمان ما مجبورند به شهرهای اطراف بروند. یا در فوتبال، با همه محبوبیت، استادیوم رسمی برای میزبانی لیگ نداریم. همینطور در دوومیدانی پیست اختصاصی نداریم. اینها موانعی هستند که اگر برطرف شوند، بدون شک شاهد شکوفایی استعدادهای بیشتری خواهیم بود. هدف ما تبدیل جویبار از «قطب تکرشتهای» به «شهرستانی چندقطبی» در ورزش است.
بلاغ: برنامه شما برای تحقق این چشمانداز چیست؟
خلیلی: برنامه ما بر چند پایه استوار است: اول، تکمیل و بهرهبرداری از پروژههای بزرگ نیمهکاره مثل همان سالن ۵۰۰۰ نفره و خوابگاه ورزشی، تا شاهد میزبانی رویدادهای ملی باشیم. دوم، ساماندهی و حمایت بیشتر از هیئتهای ورزشی کمتر فعال، با تأمین حداقلهای زیرساختی. سوم، توجه ویژه به ورزش روستایی و بازیهای بومیمحلی که گنجینهای از استعدادها هستند. و چهارم، استفاده از ظرفیت خیرین ورزشدوست، مانند آقای قادری در کشتی، برای گسترش حمایتها. ما به دنبال ساختن یک «اکوسیستم ورزشی» پایدار هستیم که از مهدکودک تا قهرمانی را پوشش دهد.
بلاغ: صحبت پایانی.
خلیلی: از همه مردم شریف و ورزشدوست جویبار، از همه مربیان گمنام و قهرمانان پرافتخارمان، و از شما اصحاب رسانه که صدای ورزش را بلند میکنید، صمیمانه تشکر میکنم. وعده ما این است که با توکل بر خدا و کمک همه، این پرچم را بالاتر نگه داریم. جویبار فقط کشتی نیست؛ جویبار استعدادهای ناب در همه رشتههاست که منتظر فرصتاند. انشاءالله با همتی جمعی، نام جویبار را در تارک ورزش ایران و جهان بیشتر خواهیم درخشاند.
گفتگو: اللهبخش تبریزی
انتهای خبر/
ثبت دیدگاه